Studiereis Geneeskunde KULAK 2019

Paasweekend Beste bloggertjes, Onze zaterdagmorgen begon met een laatste ontbijtje met de artsen van see and smile. Speciaal voor de gelegenheid: pancakes! Na het uitzwaaien dachten wij onze voormiddag nuttig te besteden door het plaatselijke museum te bezoeken. Helaas bleek dit gesloten te zijn, want het was dan ook stille zaterdag. Dan maar onze valiezen maken en langs gaan bij, u raad het al, de Mc Donalds voor de lunch. Met goedgevulde magen sprongen wij in ons busje voor onze volgende rit naar Pinatubo. Bij aankomst bleken onze vrienden van Manila al toegekomen te zijn. We namen even de tijd om ons te installeren, wat bij te praten, een kaartje te leggen... Kortom een gezellige avond. Zondagmorgen, Pasen, helaas geen paaseieren maar wel een aantal jeeps voor ons verblijf. Met deze jeeps maakten we een ritje door een prachtig landschap over een ietwat oneffen terrein, maar dat maakte de rit des te avontuurlijker. Aan het einde van deze rit wachtte ons ook nog een kleine w

Ook boven op de bergen hebben mensen hulp nodig voor hun ogen Dus zijn we met ons busje holderdebolder naar boven gevlogen Verwelkomd door een zwerm vliegen met koffie en frieten Konden de dorpelingen van adequate zorg genieten Zelfs bij de tandartsen liep het vandaag niet uit de hand We trokken vlot tand na tand Terwijl de oogartsen ervoor zorgen dat iedereen terug goed ziet Zingen wij uit volle borst: ‘brush, brush, brush your teeth!’ Oogproblemen zoals pterygium en cataract Worden bovendien door het chirurgisch team deskundig aangepakt Wij worden als vroegste gewekt En daarom verdienen wij het meeste respect Ziezo, dit was het weer voor vandaag Tot zover van ons geen geklaag Met z’n twaalven genieten van brood en wijn Meer moet dat niet zijn

17 april 2019 Beste lezer Ten eerste willen wij ons excuseren voor onze gebrekkige stiptheid, welke wij toeschrijven aan onze exponentieel groeiende vermoeidheid. Maar tot de orde van de dag (woensdag 17 april voor de duidelijkheid). Rond 7u 's ochtends vertrokken we naar het philipines orthopedics center. Een groot gespecialiseerd ziekenhuis in (u kon het al raden) orthopedie. Een vriendelijke arts nam ons op sleeptouw en toonde ons het ziekenhuis. Hier maakten we kennis met de talloze patiënten die reeds 2-3 weken wachtten op het herstel van hun breuk terwijl ze hun tijd doorbrengen in wat wij zouden noemen 'middeleeuwse marteltuigen'. Desalniettemin waren wij onder de indruk van de manier waarop deze artsen zich hebben aangepast om al deze patiënten toch de beste hulp mogelijk te bieden met beperkte middelen. Met opgeladen batterijen na een lunch bij de zusters van ICM, vertrokken we vol goede moed naar de babyfactory. Eens ter plaatste werden We naar het OK gebrach

Beste bloggertjes Pre-op, per-op en post-op. Jaja, vandaag wordt een dagje in het operatiekwartier (ok) eens overlopen. Hier worden mensen geopereerd met cataract of pterygium (stukje oogslijmvlies dat over het oog groeit) die doorverwezen zijn door de collega-ambulante oogartsen. Ons team van een verpleegkundige, oogchirurg en 2 studenten werkt in één van de gebouwen van Saint Mary’s University. 6u40, de wekker loopt af. Slechts een klein aantal mensen staan op. Zij staan in het ok en hopen dat het ontbijt klaarstaat om 7u. Vandaag gaat Tom mee met de collega- ambulante artsen en vergezelt Ash ons in het ok. Iets voor acht worden de patiënten die de dag voordien geopereerd zijn nogmaals gecontroleerd. Een andere student is druk bezig met het opmaken van de operatielijst en het indruppelen van de patiënten met cataract. Om 8u krijgt de eerste patiënt zijn verdoving om daarna geopereerd te worden. 1 student is verantwoordelijk voor het indruppelen en het afmeten van de juiste lens

Dag vrienden, familieleden, sympathisanten, ... Vandaag stond in het teken van lepra. Een ziekte die we kennen vanuit onze cursus, maar die we nu van dichtbij konden bekijken. Eerst trokken we naar het Rodriguez Hospital. Dit ontstond als een ziekenhuis waar wel 2000 bedden voor patiënten met lepra stonden. Nu is het een kleiner algemeen ziekenhuis, met nog steeds een belangrijk aandeel (80 bedden) voor lepra. Na een uitleg over het ziekenhuis en de aandoening, kregen we een demo van een slit skin test. Een wat? Een test waarbij ze de bacterie aantonen door een sneetje te maken in beide oorlellen, kin of plaatsen waar een huidletsel aanwezig is. Naast het ziekenhuis ligt de community waar genezen lepra patiënten leven die niet meer worden opgenomen in hun dorpen door het stigma die er nog altijd heerst. We hebben dan nog getuigenissen gehoord van twee genezen lepra patiënten die beiden buiten de community leven en konden bij 1 van die 2 een kijkje nemen in haar huis. Zij woont op ee

Lieve sympathisanten We startten onze eerste dag in Manilla met een heerlijk ontbijt op het terras met uitzicht over de stad. We daalden af van het CICM, onze verblijfplaats, om het 'House with no steps' te bezoeken. Hier was het niet mind the step, want alles was voorzien voor rolstoelgebruikers. De mensen met een fysieke handicap ( polio, klompvoeten... ) werkten ter plaatse in ateliers met  o.a. houtbewerking en naaiwerk. Na de rondleiding en een snelle hap reisden we door naar het 'Tondo Medical Center'. Daar maakten we kennis met de vriendelijke verpleegkundigen en dokters die ons met veel plezier rondleidden en enkele interessante casussen toelichtten. We merkten direct het verschil met de ziekenhuizen bij ons. Eén afdeling wordt ondergebracht in één kamer en jong en oud liggen naast elkaar met een achttal bijeen. Zelfs de gangen waren druk bezet met bedden. Dit bezoek liet bij ons een diepe indruk na. Terug aangekomen na een interessante en warme dag, kregen w