Paasmaandag Dag vrienden, Op ons laatste dagje (dachten we toen) hebben we last minute beslist om 's ochtends nog een lokaal dorpje te bezoeken. Ook deze mensen leefden in bamboe hutjes met volledig eigen voorzieningen. We hebben tandenborstels en tandpasta uitgedeeld, wederom een bijdrage aan de lokale mondhygiëne. Rond de middag vertrokken wij naar de luchthaven waar we eerst nog geluncht hebben alvorens in te checken. We zaten ruim op tijd aan de gate en konden ondertussen nog wat last minute souvenirshoppen. We zaten allemaal te wachten aan de gate toen plots de grond onder onze voeten trilde. We zijn allemaal onder onze stoel gekropen en vervolgens werden we naar buiten geëvacueerd. We hebben elkaar snel terug gevonden en iedereen bleek ongedeerd. Al snel werd duidelijk dat we niet direct op een vliegtuig zouden zitten. Wanneer we meer informatie te weten kwamen is professor Callewaert busjes en een slaapplek beginnen te regelen voor ons aangezien er sowieso 24u geen
Posts
Paasweekend Beste bloggertjes, Onze zaterdagmorgen begon met een laatste ontbijtje met de artsen van see and smile. Speciaal voor de gelegenheid: pancakes! Na het uitzwaaien dachten wij onze voormiddag nuttig te besteden door het plaatselijke museum te bezoeken. Helaas bleek dit gesloten te zijn, want het was dan ook stille zaterdag. Dan maar onze valiezen maken en langs gaan bij, u raad het al, de Mc Donalds voor de lunch. Met goedgevulde magen sprongen wij in ons busje voor onze volgende rit naar Pinatubo. Bij aankomst bleken onze vrienden van Manila al toegekomen te zijn. We namen even de tijd om ons te installeren, wat bij te praten, een kaartje te leggen... Kortom een gezellige avond. Zondagmorgen, Pasen, helaas geen paaseieren maar wel een aantal jeeps voor ons verblijf. Met deze jeeps maakten we een ritje door een prachtig landschap over een ietwat oneffen terrein, maar dat maakte de rit des te avontuurlijker. Aan het einde van deze rit wachtte ons ook nog een kleine w
Ook boven op de bergen hebben mensen hulp nodig voor hun ogen Dus zijn we met ons busje holderdebolder naar boven gevlogen Verwelkomd door een zwerm vliegen met koffie en frieten Konden de dorpelingen van adequate zorg genieten Zelfs bij de tandartsen liep het vandaag niet uit de hand We trokken vlot tand na tand Terwijl de oogartsen ervoor zorgen dat iedereen terug goed ziet Zingen wij uit volle borst: ‘brush, brush, brush your teeth!’ Oogproblemen zoals pterygium en cataract Worden bovendien door het chirurgisch team deskundig aangepakt Wij worden als vroegste gewekt En daarom verdienen wij het meeste respect Ziezo, dit was het weer voor vandaag Tot zover van ons geen geklaag Met z’n twaalven genieten van brood en wijn Meer moet dat niet zijn
17 april 2019 Beste lezer Ten eerste willen wij ons excuseren voor onze gebrekkige stiptheid, welke wij toeschrijven aan onze exponentieel groeiende vermoeidheid. Maar tot de orde van de dag (woensdag 17 april voor de duidelijkheid). Rond 7u 's ochtends vertrokken we naar het philipines orthopedics center. Een groot gespecialiseerd ziekenhuis in (u kon het al raden) orthopedie. Een vriendelijke arts nam ons op sleeptouw en toonde ons het ziekenhuis. Hier maakten we kennis met de talloze patiënten die reeds 2-3 weken wachtten op het herstel van hun breuk terwijl ze hun tijd doorbrengen in wat wij zouden noemen 'middeleeuwse marteltuigen'. Desalniettemin waren wij onder de indruk van de manier waarop deze artsen zich hebben aangepast om al deze patiënten toch de beste hulp mogelijk te bieden met beperkte middelen. Met opgeladen batterijen na een lunch bij de zusters van ICM, vertrokken we vol goede moed naar de babyfactory. Eens ter plaatste werden We naar het OK gebrach
Beste bloggertjes Pre-op, per-op en post-op. Jaja, vandaag wordt een dagje in het operatiekwartier (ok) eens overlopen. Hier worden mensen geopereerd met cataract of pterygium (stukje oogslijmvlies dat over het oog groeit) die doorverwezen zijn door de collega-ambulante oogartsen. Ons team van een verpleegkundige, oogchirurg en 2 studenten werkt in één van de gebouwen van Saint Mary’s University. 6u40, de wekker loopt af. Slechts een klein aantal mensen staan op. Zij staan in het ok en hopen dat het ontbijt klaarstaat om 7u. Vandaag gaat Tom mee met de collega- ambulante artsen en vergezelt Ash ons in het ok. Iets voor acht worden de patiënten die de dag voordien geopereerd zijn nogmaals gecontroleerd. Een andere student is druk bezig met het opmaken van de operatielijst en het indruppelen van de patiënten met cataract. Om 8u krijgt de eerste patiënt zijn verdoving om daarna geopereerd te worden. 1 student is verantwoordelijk voor het indruppelen en het afmeten van de juiste lens
Dag vrienden, familieleden, sympathisanten, ... Vandaag stond in het teken van lepra. Een ziekte die we kennen vanuit onze cursus, maar die we nu van dichtbij konden bekijken. Eerst trokken we naar het Rodriguez Hospital. Dit ontstond als een ziekenhuis waar wel 2000 bedden voor patiënten met lepra stonden. Nu is het een kleiner algemeen ziekenhuis, met nog steeds een belangrijk aandeel (80 bedden) voor lepra. Na een uitleg over het ziekenhuis en de aandoening, kregen we een demo van een slit skin test. Een wat? Een test waarbij ze de bacterie aantonen door een sneetje te maken in beide oorlellen, kin of plaatsen waar een huidletsel aanwezig is. Naast het ziekenhuis ligt de community waar genezen lepra patiënten leven die niet meer worden opgenomen in hun dorpen door het stigma die er nog altijd heerst. We hebben dan nog getuigenissen gehoord van twee genezen lepra patiënten die beiden buiten de community leven en konden bij 1 van die 2 een kijkje nemen in haar huis. Zij woont op ee
Lieve sympathisanten We startten onze eerste dag in Manilla met een heerlijk ontbijt op het terras met uitzicht over de stad. We daalden af van het CICM, onze verblijfplaats, om het 'House with no steps' te bezoeken. Hier was het niet mind the step, want alles was voorzien voor rolstoelgebruikers. De mensen met een fysieke handicap ( polio, klompvoeten... ) werkten ter plaatse in ateliers met o.a. houtbewerking en naaiwerk. Na de rondleiding en een snelle hap reisden we door naar het 'Tondo Medical Center'. Daar maakten we kennis met de vriendelijke verpleegkundigen en dokters die ons met veel plezier rondleidden en enkele interessante casussen toelichtten. We merkten direct het verschil met de ziekenhuizen bij ons. Eén afdeling wordt ondergebracht in één kamer en jong en oud liggen naast elkaar met een achttal bijeen. Zelfs de gangen waren druk bezet met bedden. Dit bezoek liet bij ons een diepe indruk na. Terug aangekomen na een interessante en warme dag, kregen w
Liefste dagboek (2.0), Na opnieuw een vroege ochtend en een lange muzikale autorit, kwamen we aan bij Payatas. Meteen werd duidelijk hoe ernstig de armoede daar was. We werden ontvangen door Doughs en mevrouw Lynn. Zij begeleidden ons naar het primitieve schooltje voor kinderen met een beperking. Daar stelden we ons voor en werden in groepjes ingedeeld. Vervolgens bezochten we eerst een lokaal medisch centrum, waar een onderbemande medische staf een hele groep jongens zou gaan besnijden. Ook hier merkten we opnieuw hoe relatief steriliteit van materiaal hier in de Filippijnen is. Heel wat van onze vragen over HIV, besnijdenissen, vaccinaties en gezondheidszorg in de Payatas werden beantwoord. Vervolgens wandelden we verder richting de eigenlijke vuilnisbelt: de toestand (lees: smalle paadjes platgetrapt plastic, met af en toe zones met maden) en geur van de paadjes nam snel in kwaliteit af. De 4 verschillende groepjes bezochten elk een ander gezin. De huisjes waren erg klein en overb
Liefste sympathisanten Een dag uit het leven van een tandartsassistent(e): Na een korte busrit kwamen we aan in een schooltje in Villaverde. We staken al snel de handen uit de mouwen. We toverden een klaslokaal om tot een echte tandartsenpraktijk: 3 tandartstafels, een sterilisatietafel en een materiaaltafel. Wij (studenten) kunnen helpen met de anamnese, de sterilisatie en het belangrijkste: het assisteren van de tandartsen. Bovendien hebben we allemaal al een aantal tanden helpen trekken. Na iedere tandextractie krijgt de patiënt niet alleen tandpasta en een tandenborstel mee, maar ook nuttige tips en tricks om een goede mondhygiëne te bewaren. Ook de komende 3 dagen komt de tandenfee nog langs in de dorpjes rondom Bayombong. Zoals je leest, is het écht altijd lente in de ogen van de tandartsassistent(e)! Groetjes, Team PET, afdeling tandjes
Maandag 15/04/2019 Liefste dagboek, Vandaag trokken de teams oogartsen en tandartsen naar Dupax del Norte voor onze eerste missiedag. Het team oogchirurgen bleef in St Mary’s University in Bayombong. De wekker stond vandaag net iets minder laat dan anders: we moesten maar tegen 8u vertrekken! Het voelde echt aan als uitslapen! Omdat we allemaal in kleinere groepen opgesplitst zijn, vertelt het team oogartsen vandaag wat ze gedaan hebben. De oogartsen consultatie is opgebouwd uit verschillende stations. Amélie heeft haar Tagalo kunnen oefenen in de anamnese. Maud en Elise mochten hun skills oefenen met de toestellen. Evelien heeft E’s in alle kleuren en vormen gezien en Clémence heeft passende leesbrillen aan patiënten uitgedeeld. We zijn supergoed ontvangen geweest en hebben letterlijk vijf keer warm gegeten vandaag. Op het menu vandaag: Voor het ontbijt: rijst en eitjes (echt waar!) Als 10-uurtje: noodles en rijsttaart Als middagmaal: een volledig buffet van rauwe
Zondag 14/04/2019 Dag mensjes, Vanmorgen hadden we geluk: we mochten eindelijk eens uitslapen tot 07:00! Vol energie gingen we ontbijten en daarna reden we met de Jeepneys naar de warmwaterbronnen. 3 zeer enthousiaste gidsen loodsten ons door de smalle weggetjes tussen de rijstvelden en gaven ons bovendien alle tips & tricks voor een geslaagde oogst. Bij de prachtige rivier konden we genieten van baden van zowel 14 als 34 graden. Daarna vervolgden we onze weg terug en genoten van ons middagmaal in het hotel. Vervolgens stond alweer een busreis voor de boeg: deze keer richting Bayombong, waar we de hele week gaan verblijven in de St. Mary’s University. Deze week doen we namelijk samen met See&Smile medisch missiewerk in de bergprovincies. Na onze aankomst verfristen we ons en verkenden daarna het stadje. We bewonderden de mooie kathedraal, waar men bovendien Palmzondag vierde. Hierna gingen we naar de supermarkt om wat voorraad in te slaan voor komende week. Bij he
Zaterdag 13/04/2019 Beste sympatisanten, na een weekend zonder WiFi toch nog wat nieuws: Na een korte nacht van 4 uur, voor sommigen met een achtpotige kamergenoot, was het een blij weerzien met de andere groep. Met 2 jeepneys vertrokken we richting Batad. Sommigen zich Indiana Jones door op het dak van de Jeepneys te klauteren en zo te genieten van het Filippijnse uitzicht (en occasioneel ook laaghangende takken te ontwijken). We maakten een mooie wandeling tussen de rijstterassen en door het bos. Onze bestemming was een mooie indrukwekkende waterval, waarbij we ook even een frisse duik genomen hebben. Om 17 uur was het alsnog tijd voor onze lunch, maar ons wachten werd beloond want we konden smullen van, jawel, PIZZA! Met onze ronde buikjes keerden we terug naar ons hotel, waar we ons konden opfrissen. Daarna was er een avondmaal voorzien met keuze uit verschillende gerechten. Terwijl konden we nog wat bijpraten met de leden van de andere groep en helaas, al terug afscheid ne
Tempus fugit, bene utimur (de tijd vliegt, laten we hem goed gebruiken). Daar zijn we de volledige missie in geslaagd. Om 7.30 stappen de oogchirurg Caroline, de instrumentiste Chris en de twee intussen wijzere studenten Rutger en Melvin het OK binnen. Waneer de patiënten komen voor een check-up de dag na de operatie, geeft het steeds opnieuw een onbeschrijfwlijke voldoening om de lach te zien verschijnen bij deze patiënten wanneer hun post-op verband wordt weggenomen. Mensen die al een ondraaglijk lange tijd worstelen met gezichtsproblemen herkennen misschien opnieuw hun vrienden en familie of zien nu duidelijk de sympathieke dames en goede mannen van het OK. Tijdens de missie werd het ‘arts-zijn’ op existentiële wijze aangeraakt. Rutger en Melvin kregen de kans om kennis te maken met de technische aspecten van de oftalmologie, zowel voor, tijdens als na de operatie. Daarnaast werden ze ook communicatieve vaardigheden bijgebracht door in een vreemde taal met de patiënt te overleggen.
Dag liefste bloggertjes, Vandaag (vrijdag 12 april) begon onze dag al vroeg! Om 4u sprongen we al in ons luxevoertuig (lees: busje met meer beenruimte dan het vorige) om te beginnen aan onze lange reis naar Bayombong. De beste manier om een lange rit te vullen is natuurlijk met slapen, zingen en koffie! Deze haalden we in onze op 1 na favoriete keten: Mc Donalds (nr 1 is natuurlijk Jollibees). Terwijl konden we kennismaken met het uitzicht van het platteland, dat vandaag gehuld was in een Belgisch jasje (lees: regen) We hebben een tussenstop gemaakt bij 100 Islands, een groep kleine eilandjes voor de kust. Met een bootje voeren we langs enkele eilandjes. Op een ervan konden we van een rots springen van wel 4 meter hoog, uiteindelijk waagde iedereen de sprong en konden we de talrijke vleermuizen bewonderen die in deze grot hingen. We hebben ook gesnorkeld en genoten van ons gastronomisch middagmaal: aardappelkrokantjes met diverse specerijen en aangepaste frisdranken en als dessert
Donderdag 11/04/19 Allo allo The saga continues… Na een korte nacht waren de meesten opnieuw vroeg uit de veren, anderen besloten wat te blijven liggen, in de hoop dat het water van de douche deze keer wel warm bleef. Zoals we ondertussen gewoon zijn, vertrokken de busjes om 8:00, deze keer richting Kayapa, een pittoresk bergdorpje te midden een zonovergoten vallei. Een local wist ons te vertellen dat men het dorpje ook wel “ang kuweba ng pluto” noemt in de volksmond; vrij vertaald: het hol van pluto. Het OK-team begon er zoals steeds een half uur vroeger aan of zoals onze chirurg Caroline het verwoordt: ”Chirurgie is een matinale aangelegenheid”. Eerst komen de patiënten van de dag ervoor terug voor de post-operatie check-up, waarbij het oog wordt gereinigd en voor velen de cataract wolk verdwijnt. Hierna maken Melvin en Rutger onder het toeziend oog van Chriske de verpleegster het operatiekwartier klaar voor de eerste patiënt. De patiënten werden de dag voordien door he