Wees gegroet

Vandaag hadden we een jarige in ons midden: Emma! We bleven allemaal op tot middernacht om haar te verrassen met een liedje. Zeven uur later bestond het ontbijt uit ... RIJST. Geen zorgen, naast deze lokale topfavoriet waren er ook westerse alternatieven. Na verschillende valse beloften hadden we namelijk bijna de hoop opgegeven, maar uiteindelijk maakten ze hun langverwachte intrede: heerlijke pannenkoeken. Vervolgens brachten we om 7:30 een bezoek aan de helden van het OK: Rutger en Melvin. Ze vertelden ons alles over de cataract operatie. De anderen vertrokken daarna naar Kasibu Parish. De weg erheen was idyllisch, om bij weg te dromen. Omdat de tandartsen extra veel volk verwachtten (maar liefst 115 patiënten) hadden de Filipino’s ter plaatse met planken en doeken een werkplaats voor hen gefabriceerd. Bij het geven van inspuitingen moest iedereen stoppen met bewegen omdat het hele hutje daverde. Het oogteam stelde zich op in een klein schooltje. We testten hoe goed de mensen konden zien, onder andere door hen een tekstje te laten lezen. Soms is dat moeilijk, aangezien sommigen ongeletterd zijn. De test uitleggen aan iemand die een andere taal spreekt, is ook een hele opgave. Na een inspannende ochtend leidde een klein paadje ons door een prachtig natuurlandschap naar het paradijs: de eetplaats. We aten vis uit de lokale haven met rijst, cake van rijstbloem en kokossap. Daarna was het tijd om kort even de beentjes te strekken en er weer met volle moed in te vliegen. Na een lange dag (308 patiënten later) hielden we het voor bekeken. We genoten allemaal samen van een verfrissend drankje en lokale snacks (de sfeer zat er goed in :)). Eenmaal terug in Saint Mary’s university maakten we ons klaar om met tricycles naar de lokale karaokebar te vertrekken. Van unieke ervaringen gesproken! Adios, amen.

Ps. weetje: met Pasen zoeken de kinderen hier niet naar chocolade eieren, maar versierde (hardgekookte) kippeneitjes.

xoxo Heleen en Jamiena